نوشتن کسب وکار من است!

نوشتن کسب وکار من است

یاداشت آزاد............................................................رامین جهان پور

مدتهاست اورا می بینم .با همان پالتوی مشکی رنگ و قامت لاغرش که وارد آن ساختمان بزرگ اداری  می شود و برای رفتن به طبقه بیستم  ، به داخل  آسانسور می رود  .اما حالا دیگر موهای سپیدش بیشتر از موهای مشکی اش شده اما قدمهایش همچنان استوار است .اورا از کودکی می شناسم ونوشته هایش را تا به این سن که رسیده ام دنبال کرده ام .آخرین باری که  دیدمش  وارد همان ساختمان بزرگ شد ومن  فهمیدم  که به دفتر همان روزنامه ای  می رود که سالهاست در آنجا قلم می زند . البته او آنقدر در زندگی  برنامه ریزی دارد که همزمان، برای  چند مجله وروزنامه کار می کند. داخل دفتر کارش روبرویش نشستم و همانطور که جرعه های چای را در گلویمان می ریختیم برایم صحبتهایی کرد  که بیشتر به خواب و رویا نزدیک بود. من هم برایش گفتم که اولین باری که یکی از داستانهای اورا خواندم فقط ده  سالم بود وعکسش راهم بارها در نشریات وروزنامه های مختلف دیده بودم .این دوست فرهیخته پیشکسوت من  همه چیز می نویسد و کار او  فقط نوشتن است .از گزارش و مقاله و داستان گرفته تا تنظیم خبر و نوشته های ژورنالیستی. من خوب  می دانم که هم دوره  ای های اودر کشورهای خارجی اگر به اندازه اوبرای نوشتن وقت بگذارند چند برابر او دستمزد می گیرند و جهان سومی بودن ادبیات و نوشتن را اونمی خواهد درشغلهای فرهنگی ایرانیان دوباره در صحبتهایش  تکرار کند.ازاو پرسیدم اگر دوباره به دنیا می آمدی چه شغلی را  برای زندگی انتخاب می کردی واو باهمان لبخند دلنشین می گوید :«دوباره می نوشتم !»  او عشق به نوشتن را برایم  در دومرحله  تشریح  می کند و می گوید :اول برای آرامش خودم می نویسم دوم برای امرار معاش. ازاوپرسیدم در اوقات فراغت چکار می کند؟ واو دوباره می گوید: می خوانم ومی نویسم .از اوپرسیدم : نزدیکترین دوستانت چه کسانی هستند واوجواب داد :تمام کتابها، مجله ها وروزنامه های قدیمی که در کتابخانه ام دارم البته درکنار اینها گارسیامارکز،ارنست همینگوی ،وتمام روزنامه نگاران داستان نویس  ایرانی وتمام رمان نویسان روزنامه نگار دنیا  ،صمیمی ترین دوستان من هستند.او به ما جوانان درس استقامت می دهد چون  درهیچ شرایطی  قلم را زمین نگذاشته  وبا تمام پستی و بلندی های زندگی هیچوقت از هدفش دور نشده ومثل یک انسان زندگی کرده وهمیشه نگران فرهنگ مملکتش بوده است .